Een herfstachtige dag, 
In jouw vaderland,

bladeren vallen om je heen,
na vele jaren,
was er nog steeds
een sterke band.
Een dag van afscheid,
die je niet kon bekoren,
tenslotte had je juist je broer verloren
Een dag van afscheid.

Je ging weer terug,
terug naar de zon,
waar je een ander leven.
25 jaar terug begon,
Een zoen,een knuffel,
Dag Pa, dag Ma,
hoe het mij ook spijt.
Tot volgend jaar,
dan ben ik er weer,
Een dag van afscheid.

Helaas een volgende keer,
zal er niet komen
God heeft ook jou,
tot zich genomen.
Zo zie je dus maar weer,
Hoe kort en relevant,
het leven kan zijn.
Jouw te verliezen
doet zo vreselijk pijn.
Geen dag van afscheid.

38 jaar waren we bevriend,
we deelden lief en leed,
iets wat ik nooit vergeet
Je rende door het leven,
als een engel, altijd geven,
Voor iedereen,
heb je klaar gestaan,
en zoals je was,
zo goed, met al je charme
zo ben je van ons heen gegaan.
Zonder afscheid

Een roos vol kracht,
rust nu uit,
Die roos,
die sloot haar blaadjes,
opeens en onverwacht
Groot is ons verdriet,
omdat je velen,
zo plotseling achterliet.
Zonder woorden,
zonder afscheid.

(Opgedragen aan Corry)