Geloof van mij, gij die mijn naam hier leest,
ik heb de dood van kind af nooit gevreesd.
Hij was vertrouwd. - Het ondoorgrondelijk leven
is mij de donkere despoot geweest.
Vallei van de dood
In de droom de zachte vallei
des doods aanschouwd;
beloken de bloemenwei,
het gras bedauwd.
Zéér morgenlijk, zilverfris.
Hoe tijdelijk dit respijt!
Vallei - en te worden verbeid
als wit het haar - zilver - is.
Een grafschrift
- Gegevens
- Geschreven door Gerhardt, Ida
- Categorie: Rouwkaartgedichten
- Hits: 839